Kilka lat temu tramwaje niskopodłogowe były na stołecznych ulicach rzadkością. Obecnie na pięciu liniach tramwajowych kursują tylko pojazdy niskopodłogowe, a dla kolejnych ośmiu dniami „niskopodłogowymi” są dni wolne od pracy.
W lutym 2006 r. tylko osiem na 148 kursów linii tramwajowej nr 17 z przystanku „Rondo Radosława” było obsługiwane tramwajami niskopodłogowymi. Od listopada 2013 roku, ten sam „siedemnastka” jest już piątą linią obsługiwaną tego rodzaju pojazdami przez cały dzień. Oprócz linii 17, tramwaje niskopodłogowe kursują w tym trybie na liniach 2, 3, 7 i 25.
Na liniach 4, 8, 22, 24, 33 i 35 pojazdy niskopodłogowe wyjeżdżają na całe weekendy, przy czym linie 4 i 8 są w większości obsługiwane przez tabor niskopodłogowy również w dni powszednie. Na linii nr 9 w dni świąteczne także nie spotkamy tramwaju wysokopodłogowego. Tramwaje obsługujące linię 1 – poza kilkoma porannymi i wieczornymi kursami w dni wolne od pracy – to także pojazdy niskopodłogowe.
W połowie listopada Tramwaje Warszawskie dysponowały 230 wozami niskopodłogowymi, przy czym zdecydowaną większość stanowiły Swingi (179 szt.). Pasażerowie podróżują także dwukierunkowymi Swingami Duo (6 szt.), tzw. „starymi” Pesami (tramwaje typu 120N, 15 szt.) oraz pierwszym warszawskim niskopodłogowcem – tramwajem typu 112N (1 szt.). W stolicy kursuje także 29 tramwajów typu 116N, które są niskopodłogowe tylko w środkowej części. Nie zmienia to faktu, że jeszcze do niedawna były jedynymi tramwajami, z których bez większych problemów mogły korzystać osoby niepełnosprawne.
Tabor niskopodłogowy, a głównie wygodę podróży doceniają wszystkie osoby korzystające z komunikacji miejskiej. Przede wszystkim jest to jednak ogromne ułatwienie dla osób z niepełnosprawnością ruchową, osób starszych oraz rodziców podróżujących z dziećmi w wózkach.
