Miej litość dla wycofanego z ruchu liniowego tramwaju, który nie zabiera pasażerów. Wesprzyj go w projekcie Poznańskiego Budżetu Obywatelskiego 2015, a pieczołowicie odrestaurowany będzie znów mógł wozić podróżnych na wycieczki po Poznaniu! - apeluje Miejskie Przedsiębiorstwo Komunikacyjne.
Starsze pojazdy nie muszą odchodzić w zapomnienie i trafiać na złom. Ich zachowanie pozwala utrwalać pamięć o dziejach komunikacji, a odnowione wozy stają się atrakcją turystyczną, ubarwiającą miejskie imprezy i wydarzenia. Dlatego też po raz kolejny, przy poparciu MPK, Klub Miłośników Pojazdów Szynowych zgłosił do Poznańskiego Budżetu Obywatelskiego 2015 projekt renowacji zabytkowego wagonu tramwajowego typu N.
Z Gdańska do Poznania
Wagon został wyprodukowany w gdańskiej Stoczni Północnej w 1951 roku. W tym samym roku został przekazany do Poznania i otrzymał numer taborowy 178. Na przełomie lat 60-tych i 70-tych XX wieku przeszedł remont połączony z przebudową na jednostronny – drzwi pozostawiono na jednym boku, jednak przerobione na dwudzielne rozsuwane, napędzane przezwojonym elektrycznym silnikiem z ręcznej wiertarki.
Pozostał jednak dwukierunkowy, tzn. stanowiska sterownicze zachowano na obydwu końcach wagonu. Takie rozwiązanie pozwoliło na wykorzystywanie tramwaju w ruchu wahadłowym po jednym torze, zarówno pojedynczo jak i w zestawieniu trzywagonowym, w którym w jednym kierunku jechał jako ostatni, a w drodze powrotnej jako pierwszy z możliwością sterowania z „tylnego pulpitu”, drzwi miał wtedy z lewej strony.
Od roku 1993, po wycofaniu z ruchu liniowego, służył jako holownik o numerze taborowym 2024 w zajezdni tramwajowej przy ulicy Gajowej. Jest ostatnim, należącym do MPK Poznań, zachowanym wagonem typu N z dwoma stanowiskami motorniczego. W 2008 roku, wagon został wpisany do ewidencji zabytków ruchomych.
"Żywy eksponat muzealny"
Wyremontowany wagon silnikowy wraz z oddanym po naprawie w 2013 roku wagonem doczepnym ND o numerze taborowym 436 z Sanockiej Fabryki Wagonów (rok produkcji 1950) tworzyłyby zabytkowy skład tramwajów w pełni odwzorowany do lat produkcji. Taki skład będzie „żywym eksponatem muzealnym” przypominającym historię poznańskiej komunikacji.
Czy smutną bimbę czeka inny los, niż złomowisko?
Zgłoszone propozycje zostaną przekazane do zaopiniowania przez rady osiedli czy wydziały i jednostki Urzędu Miasta Poznania, a ostateczną listę projektów, biorących udział w głosowaniu ustali Zespół Opiniujący. MPK ma nadzieję, że Smutna Bimba okaże się wartą wsparcia inicjatywą i dostanie szansę na nowe wesołe życie!
