W ciągu miesiąca, pod powierzchnią ziemi powstała płyta peronowa wraz z dwoma rzędami słupów kielichowych. Pomiędzy nimi znajduje się konstrukcję najdłuższych schodów ruchomych drugiej linii metra. Wyodrębniono także pomieszczenia techniczne, a w przejściu podziemnym prowadzącym na stację położono pierwsze okładziny kamienne.
Stację Centrum Nauki Kopernik zaprojektowano jako czterokondygnacyjną w części zachodniej i trzykondygnacyjną na wschodzie. Obie części obiektu na poziomie najniższej kondygnacji połączyły trzy sąsiadujące ze sobą korytarze wykonane bezpośrednio pod Wisłostradą.
Środkowy tunel utworzył centralną część hali peronowej. Symetrycznie przebito z niego po sześć „okien“ w kierunku tunelu północnego i południowego, wykorzystując pozostałe żebra konstrukcji jako filary podtrzymujące sklepienie hali. Wraz z 28 gotowymi już kolumnami przyjmują one na siebie ciężar stropu i wyższych kondygnacji.
Na peronie
Płyta peronowa od zachodu gotowa jest w ponad 80 proc. Spomiędzy słupów powstałych w tej części stacji, wyprowadzono już rampę najdłuższych na centralnym odcinku II linii metra schodów ruchomych. Pozwolą one pokonać różnice poziomów o ok. 17,5 m i poprowadzą podróżnych bezpośrednio na peron. Aktualnie trwa układanie zbrojenia na ostatnim odcinku schodni, łączącym przestrzenie poziomu -4 i -3. We wschodniej części hali trwa natomiast zbrojenie i wylewanie ścian peronowych. Powstają tu również ściany przegłębienia, dzięki którym leżąca bliżej pomnika Syrenki schodnia, znajdzie oparcie w płycie fundamentowej.
Kondygnacje pośrednie
Większość prac realizowanych na poziomie -3 i -2 ma charakter murarski i tynkarski. Posadzki układane są poza strefą, w której zamontowana była dotychczas infrastruktura do mrożenia gruntu – trwa bowiem demontaż ostatnich systemów tej instalacji. W pomieszczeniach technicznych rozpoczęto tynkowanie. W przestrzeniach odpowiedzialnych za cyrkulację powietrza, wprowadzone zostały fundamenty pod wentylatory. Tam, gdzie znajdzie się aparatura energetyczna zasilająca stację i trakcję, powstaje podniesiona podłoga. Gotowy jest również szyb schodów biegnący od poziomu -3 do pierwszej podziemnej kondygnacji.
Tworzy ją na zachodzie podziemne przejście do stacji Centrum Nauki Kopernik, do którego dostęp będzie z dwóch stron. Przy wjeździe na Most Świętokrzyski widać już pierwszą konstrukcję żelbetową wyjścia i stalową daszka, pod którą zamontowano schody ruchome oraz ciąg schodów stałych wykończonych granitem strzegomskiego.
Od strony ul. Wybrzeże Kościuszkowskie wyłania się natomiast metalowy stelaż stanowiący nadbudowę windy, którą pasażerowie dostaną się do środka korytarza, biegnącego pod jezdnią. Wnętrze samego przejścia doskonale widocznego z poziomu -2, okrywa już częściowo kamienna okładzina ścienna. Tuż obok trwa deskowanie stropu poziomu -2, przygotowujące stację na stopniowe zamykanie dotychczasowych otworów technologicznych.
Z poziomu terenu
Tymczasem na powierzchni placu budowy rozpoczęła się faza zasypek. W miejscach, w których docelową lokalizację uzyskały już sieci wodociągowe i kanalizacyjne, stropy górne zniknęły pod warstwami piasku. Dotyczy to zarówno wschodu, jak i zachodu obszaru objętego budową. Najlepiej widać to jednak w centralnej części placu, na której jedynym obiektem wystającym ponad poziom terenu – jest ukończony szacht czerpnio-wyrzutni stacyjnej.
