Podstawowym hasłem i tematem zapoczątkowanej przez Stowarzyszenie Ekspertów i Menedżerów Transportu Szynowego debaty jest Stan i Potrzeby Rozwojowe Kolei w Polsce. Temat szeroki jak rzeka i wymienione, na początku grudnia 2020 r., w założeniach debaty tezy na pewno nie wyczerpują wszystkich problemów, bo jest to niemożliwe. Tak jak każda z osób, które włączają się do debaty, również ja, porusza temat bliski ob szarowi, którym się zajmuje, chcąc dorzucić do podstawowego tematu swoje spostrzeżenia, uwagi czy też swój pogląd.
Od wielu lat zajmuję się, między innymi, kształceniem przyszłych inżynierów i magistrów na potrzeby transportu a w szczególności transportu szynowego. Nie trzeba nikogo przekonywać o tym, że na rozwój kolei, stan, poziom i struktura zatrudnienia ma istotny wpływ.
Od kilkudziesięciu lat kształcenie przyszłych inżynierów na potrzeby kolejnictwa odbywa się, przede wszystkim, na uczelniach prowadzących kierunek kształcenia Transport, nazywany też kierunkiem studiów.
Napisałem przede wszystkim, gdyż wszystkich kierunków kształcenia na polskich uczelniach jest ponad 800 i inne kierunki kształcenia takie jak, np. Mechanika i budowa maszyn, Elektrotechnika, Logistyka czy Budownictwo też kształcą studentów, którzy po skończeniu studiów podejmują pracę „na kolei”. Jednak tak się przyjęło, że to kierunek Transport jest tym kierunkiem studiów, na którym, wg powszechnie panującego przekonania, kształci się na potrzeby kolei.
Czy taka teza jest prawdziwa w całej swojej rozciągłości?
Spróbuję odnieść się w swoich rozważaniach do zagadnienia kształcenia na kierunku Transport, mając na uwadze potrzeby rozwojowe kolei w Polsce, bo być może jest tak, że na tym kierunku studiów kształci się na potrzeby szeroko pojętego transportu, jako gałęzi gospodarki narodowej, a przy okazji kształci się również na potrzeby kolei nie traktując tej działalności w sposób ją wyróżniający.
Z całą wypowiedzią Prof. dr hab. inż. Andrzeja Chudzikiewicza można zapoznać się w witrynie internetowej Stowarzyszenia.
