Jest już dostępny dla odwiedzających warszawską Stację Muzeum kolejny odnowiony eksponat - lokomotywa parowa TKz 211. Prace renowacyjne obejmowały między innymi piaskowanie, uzupełnienie brakującego poszycia, konserwację budki maszynisty i tendra, zabezpieczenie antykorozyjne, naniesienie warstw malarskich zgodnych z oryginalną malaturą podczas służby na PKP oraz zabezpieczenie warstwą antygraffiti. Prace mogły być zrealizowane dzięki wsparciu PKP S.A.
Lokomotywa parowa TKz 211 - zbudowana została w 1938 r. w zakładach Borsig Lokomotiv-Werke GmbH, Berlin-Hennigsdorf. To ciężki parowóz przemysłowy - tendrzak o nacisku osi napędnych 20,4 t, przystosowany do pracy liniowej polegającej na prowadzeniu pociągów towarowych.
Jako kolejna dziewiąta i ostatnia lokomotywa zbudowany został dla prywatnej kolei piaskowej. Rozpoczął służbę w należącej do przedsiębiorstwa parowozowni Pyskowice pod numerem ruchowym „9”. Konstrukcyjnie odpowiadał wcześniej dostarczonym tutaj maszynom, oznaczonym numerami „6”, „7” i „8”.
Lokomotywy pod względem siły pociągowej, wydajności kotła oraz zapasów węgla i wody zostały zaprojektowane z myślą o dostosowaniu do lokalnych warunków pracy. Oryginalnie wyposażono je w oświetlenie elektryczne, prędkościomierze i sprzęgi samoczynne Janney-Henricot.
Po wojnie nastąpiło upaństwowienie piaskowni Pyskowice i włączenie jej w strukturę powołanego w 1950 r. Przedsiębiorstwa Materiałów Podsadzkowych Przemysłu Węglowego, które przejęło eksploatację taboru kolejowego. Lokomotywa nr „9” otrzymała znak serii TKz i numer inwentarzowy 211. Z dniem 26.05.1971 została przekazana do kopalni węgla w Gliwicach, gdzie służyła w pracy manewrowej do końca 1973 r.
