W pierwszym kwartale tego roku spółka Nevomo zakończyła budowę infrastruktury torowej na najdłuższym w Europie torze do testowania pasywnej lewitacji magnetycznej. 700-metrowy odcinek, pozwalający na lewitowanie pojazdów kolejowych systemu MagRail z prędkością testową do 160 km/h powstał na terenie CIECH Sarzyna w województwie podkarpackim. W ostatnim czasie zakończyły się prace związane z instalacją wszystkich niezbędnych urządzeń przytorowych, pozwalających na testowanie m.in. lewitacji magnetycznej. W ostatnim tygodniu do Nowej Sarzyny dostarczony został również pierwszy pełnoskalowy pojazd testowy, wyposażony we wszystkie niezbędne komponenty, pozwalające na rozpoczęcie testów.
- Bardzo się cieszymy, że pomimo trudności w dostawach kluczowych komponentów systemu MagRail, spowodowanych zakłóceniami w światowych łańcuchów dostaw, jesteśmy gotowi niemalże ze wszystkimi niezbędnymi elementami systemu przed końcem wakacji. Dysponujemy zarówno w pełni gotową infrastrukturą torową i przytorową, przystosowaną do testowania lewitacji magnetycznej, jak również pełnowymiarowym pojazdem testowym. Obecnie kończymy prace nad zasilaniem systemu i nie możemy się doczekać rozpoczęcia testów już wkrótce - powiedział Łukasz Mielczarek, współzałożyciel oraz Dyrektor ds. Infrastruktury w Nevomo.
Technologia MagRail została stworzona w celu łatwego, szybkiego i efektywnego ekonomicznie zwiększenia przepustowości i możliwości istniejących linii kolejowych oraz poprawy ogólnej wydajności systemu transportu kolejowego. MagRail daje możliwość eksploatacji pojazdów zasilanych energią elektryczną na obszarach niezelektryfikowanych, takich jak np. terminale czy porty. System MagRail można zintegrować z istniejącymi systemami kolejowymi. Dzięki temu, tradycyjny system transportu kolejowego może zyskać lepszą dynamikę przewozów, wyższe limity załadunku, większą elastyczność i możliwość automatycznego prowadzenia pociągów bez konieczności budowania nowych linii, bez sieci trakcyjnej i bez błędów ludzkich.
Projekt toru w Nowej Sarzynie współfinansowany jest przez Unię Europejską ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Programu Inteligentny Rozwój. Projekt realizowany jest w ramach grantu od Narodowego Centrum Badań i Rozwoju o nazwie Szybka Ścieżka.
