Sąd Okręgowy Warszawa - Praga uznał, że unikatowy 150-letni budynek dawnej parowozowni zlokalizowanej przy ul. Wileńskiej 14 nie był wpisany na listę zabytków. W związku z tym umorzono sprawę oskarżonego o wyburzenie obiektu Wojciecha R. – informuje portal tvnwarszawa.pl
Prokuratura oskarżyła kierownika rozbiórki, Wojciecha R., ponieważ w czasie wyburzania parowozowni trwała procedura wpisywania obiektu do rejestru zabytków. Sąd stwierdził jednak, że oskarżony miał zezwolenie wydane przez prezydenta Warszawy.
Budynek parowozowni został zburzony w lipcu 2010 r. na polecenie dewelopera z Wielkopolski, który wcześniej kupił obiekt od Polskich Kolei Państwowych. Miesiąc przed wyburzeniem wojewódzki konserwator zabytków wszczął procedurę wpisu zabytku do rejestru obiektów chronionych. Mimo protestów mieszkańców i obrońców zabytków zrównano z ziemią większą część budynku parowozowni.
Budynek parowozowni (budynek halowy) powstał po 1865 roku i posiadał unikatową konstrukcję stalową dachu z płatwi i kątowników o więzach krzyżowych. W obu ścianach szczytowych znajdowało się po sześć bram wjazdowych z półokrągłymi szczytami.
Podczas walk w 1944 r. parowozownia została uszkodzona. Po odbudowie w 1945 r. uruchomiono ją ponownie. Podczas prac przygotowawczych do budowy trasy W-Z, okazało się, że tory trakcyjne kolidują z jej przebiegiem. Dlatego w 1947 roku parowozownię Warszawa – Wileńska zlikwidowano. Po zdemotnowaniu torów obiekt zaczął pełnić funkcje pomocnicze. Zlokalizowano tam Samochodownię PKP, a parowozownię przekształcono w halę postojowo-naprawczą taboru samochodowego. W magazynie na terenie dawnej parowozowni zlokalizowano również Składnice Materiałów Piśmiennych PKP oraz kilka obiektów biurowych i magazynowych PKP. Do 1999 r. znajdowały się tam magazyny PKP Centrali Zakupów i Sprzedaży „Ferpol”.
