Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie oddalił skargę PKP PLK
na decyzję Prezesa UTK stwierdzającą naruszenie przepisów w zakresie bezpieczeństwa na linii kolejowej nr 274 i 283. Drugi niekorzystny dla PKP PLK wyrok wydał warszawski Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów.
7 maja Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie rozpoznał sprawę ze skargi PKP Polskich Linii Kolejowych na decyzję Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego. Urząd stwierdził naruszenie przepisów dotyczących obowiązków zarządcy infrastruktury kolejowej w zakresie bezpieczeństwa transportu kolejowego na linii kolejowej nr 274 Wrocław Świebodzki – Zgorzelec i na linii kolejowej nr 283 Jelenia Góra – Ławszowa.
Sąd podzielił stanowisko UTK, że PKP PLK dopuściły się naruszenia przepisów dotyczących obowiązków zarządcy infrastruktury kolejowej w zakresie bezpieczeństwa transportu kolejowego na przedmiotowych liniach kolejowych oraz że nie usunęła wszystkich nieprawidłowości w terminie wyznaczonym przez Prezesa UTK.
W drugim niekorzystnym dla PKP PLK wyroku Sąd Okręgowy w Warszawie Wydział XVII Sąd Ochrony Konkurencji i Konsumentów oddalił odwołanie PKP PLK od decyzji Prezesa Urzędu Transportu Kolejowego zastępującej umowę o udostępnienie infrastruktury kolejowej do przewozu osób w rozkładzie jazdy pociągów 2011/2012 pomiędzy PKP PLK a spółką Arriva RP.
SOKiK wskazał, iż żaden z zarzutów odwołania podniesionych przez PKP PLK nie zasługuje na uwzględnienie. Ponadto SOKiK stwierdził, iż Prezes UTK, na podstawie art. 29 ust. 1i ustawy o transporcie kolejowym, jest uprawniony do wydania decyzji w sprawie udostępnienia infrastruktury kolejowej, która zastępuje umowę o udostępnienie infrastruktury kolejowej. W przedmiotowej decyzji Prezes UTK, może określić kompleksowe warunki współpracy pomiędzy przewoźnikiem kolejowym a zarządcą infrastruktury, w tym również w zakresie jaki nie był sporny pomiędzy stronami, w celu zapewnienia przewoźnikom prawa do korzystania z przydzielonych w rozkładzie jazdy tras pociągów, a co za tym idzie zapewnienia równowagi rynku usług kolejowych.
SOKiK uznał zatem, iż na podstawie wydanej przez pozwanego decyzji zastępującej umowę o udostępnienie infrastruktury kolejowej, możliwe powinno być ustalenie całokształtu warunków współpracy stron w zakresie udostępnienia infrastruktury.
Oba wyroki nie są prawomocne.
