Prace renowacyjne polegały m.in. na piaskowaniu, uzupełnieniu brakującego poszycia, konserwacji budki maszynisty, zabezpieczeniu antykorozyjnym, naniesieniu warstw malarskich zgodnych z oryginalną malaturą podczas służby na PKP oraz na zabezpieczeniu warstwą antygraffiti. Renowacja była możliwa dzięki wsparciu PKP S.A.
Lokomotywy parowe serii TKt48 budowano z przeznaczeniem do obsługi ruchu pociągów pasażerskich w ruchu aglomeracyjnym. Ze względu na średnicę zestawów kołowych napędnych (1450 mm) zostały sklasyfikowane jako lokomotywy towarowe (litera „T” w oznaczeniu serii). W pierwszej grupie z lat 1950-52 powstało 91 egzemplarzy dla PKP (78 HCP i 13 Fablok) oraz lokomotywy sprzedane na eksport.
Po trzyletniej przerwie, w 1955 r., uruchomiono produkcję drugiej grupy 100 parowozów z pewnymi zmianami konstrukcyjnymi, zrealizowanej w całości w chrzanowskim Fabloku. Maszyny z pierwszej grupy produkcyjnej rozpoczęły służbę w dyrekcjach: warszawskiej, lubelskiej, katowickiej, łódzkiej, szczecińskiej i gdańskiej. Zbudowane później trafiły także do dyrekcji krakowskiej i wrocławskiej. PKP otrzymały bardzo użyteczną serię lokomotyw, szczególnie docenioną w warunkach DOKP Kraków i DOKP Wrocław, gdzie na liniach górskich wykorzystywano ją z powodzeniem do prowadzenia pociągów osobowych i pospiesznych.
TKt48-36 została zbudowana w 1951 r. w Zakładach Przemysłu Metalowego im. J. Stalina w Poznaniu. Swoją służbę rozpoczęła w Skarżysku-Kamiennej, a zakończyła ją w parowozowni w Międzyrzeczu. Została skreślona z inwentarza PKP 17.08.1992 r. i przekazana do Muzeum Kolejnictwa w Warszawie.
