W Lublinie odbyły się obchody 34. rocznicy strajków kolejarzy Lubelskiego Lipca. W uroczystościach wzięli udział przedstawiciele spółek kolejowych i związkowców NSZZ „Solidarność”, a także reprezentanci samorządu miasta i regionu.
– Nie ma wątpliwości, że było warto, chociaż nikt nie wiedział, co będzie dalej – mówił Michał Kasprzak, uczestnik strajków w lubelskiej lokomotywowni. – Ważne, by pamiętać, że przed protestami w Gdańsku był Lubelski Lipiec, bo bez tych wydarzeń, które miały swój początek w Lublinie, nie byłoby też upadku Muru Berlińskiego – dodał.
Uroczystości 34. już rocznicy Lubelskiego Lipca i strajków kolejarzy odbyły się 20 lipca, tradycyjnie przy budynku lokomotywowni. Choć zabrakło transparentów przed historycznym budynkiem, a gości uroczystości było nieco mniej niż przed rokiem, organizatorzy starali się, by uroczystości upamiętniające przełomowe wydarzenia sprzed lat mogły choć na kilka godzin przesłonić problemy, których na co dzień kolejarzom nie brakuje.
Mszę świętą, która tradycyjnie odbywa się tuż przy budynku lokomotywowni, naprzeciwko Pomnika Doli Kolejarskiej, poprzedziło złożenie wieńców i kwiatów przy schodach prowadzących do wejścia dworca Lublin Główny.
– Wydarzenia, które tutaj miały miejsce, odbiły się szerokim echem na całą Polskę – mówił w homilii bp. Ryszard Karpiński. – Te strajki to spontaniczność, która nie spotkała się z bezpośrednimi represjami ze strony władzy – podkreślił.
W lubelskich uroczystościach wzięły udział liczne poczty sztandarowe, a także przedstawiciele spółek kolejowych i związkowców NSZZ „Solidarność”, reprezentanci samorządu miasta i regionu.
– Chociaż dzisiaj trudno nie zauważyć niezadowolenia kolejarzy ze zmian, które się dokonują – bo być może coś można było jakiś czas temu zrobić lepiej – to nie żal tego, co zostało zapoczątkowane 34 lata temu w Lublinie – zapewniał Andrzej Matysiewicz, wicedyrektor Centrum Realizacji Inwestycji lubelskiego oddziału PKP PLK.
