W nowym rządzie Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju zostało podzielone na dwa resorty: Ministerstwo Infrastruktury i Budownictwa oraz Ministerstwo Rozwoju. Tekę ministra infrastruktury i budownictwa obejmie Andrzej Adamczyk. Natomiast za politykę rozwoju kraju będzie odpowiadał obecny prezes zarządu Banku Zachodniego WBK, Mateusz Morawiecki (w randze wicepremiera), który wchłonie zarazem wszystkie dotychczasowe obowiązki ministra gospodarki.
Ministerstwo Rozwoju będzie odpowiedzialne za politykę przyspieszenia rozwoju kraju z wykorzystaniem środków budżetowych i funduszy europejskich. Wicepremier, który stanie na jego czele będzie miał - w zakresie realizacji strategii rozwoju - władzę zwierzchnią w stosunku do pozostałych ministrów. W ten sposób będzie również wpływał na wydatkowanie unijnych środków przeznaczonych na transport szynowy.
Wicepremier kierujący resortem gospodarki i rozwoju stanie także na czele Państwowej Rady Rozwoju, w której obok wybitnych ekspertów będą zasiadać szefowie niektórych resortów (w tym prawdopodobnie minister infrastruktury i budownictwa) oraz Narodowego Banku Polskiego. Podstawową rolą Rady będzie koordynowanie prorozwojowych działań tych podmiotów.
Wytypowany dziś przez przyszłą premier Beatę Szydło na wicepremiera i ministra rozwoju Mateusz Morawiecki urodził się w 1968 roku we Wrocławiu. Ukończył historię na Uniwersytecie Wrocławskim (1992), odbył studia z zakresu Business Administration na Politechnice Wrocławskiej i Central Connecticut State University (1993), uzyskał dyplom MBA na Akademii Ekonomicznej we Wrocławiu (1995). Ukończył także studia podyplomowe z zakresu prawa europejskiego i ekonomiki integracji gospodarczej na Uniwersytecie w Hamburgu (1995). W latach 1992-1995 pracował jako menedżer odpowiedzialny za marketing i finanse w przedsiębiorstwach konsultingowych i wydawniczych. W 1995 odbył staż w Deutsche Bundesbanku. W latach 1996-1997 prowadził projekty badawcze w zakresie bankowości i makroekonomii na Uniwersytecie we Frankfurcie nad Menem. W 1998 został zastępcą dyrektora Departamentu Negocjacji Akcesyjnych w Urzędzie Komitetu Integracji Europejskiej. Był członkiem zespołu ministerialnego negocjującego warunki przystąpienia Polski do Unii Europejskiej w kilku obszarach. W 1997 wraz z Frankiem Emmertem opublikował Prawo Europejskie, podręcznik z zakresu prawa unijnego i ekonomiki integracji gospodarczej. W latach 1998-2001 był członkiem rad nadzorczych Zakładu Energetycznego Wałbrzych i Agencji Rozwoju Przemysłu.
W latach 1998-2002 zasiadał w sejmiku dolnośląskim I kadencji z ramienia Akcji Wyborczej Solidarność. W 1998 podjął pracę w Banku Zachodnim. W latach 1998-2001 był doradcą prezesa zarządu, następnie dyrektorem banku, po połączeniu Banku Zachodniego i Wielkopolskiego Banku Kredytowego w 2001 został członkiem zarządu Banku Zachodniego WBK. W maju 2007 objął stanowisko prezesa zarządu tej instytucji, które pełni do dzisiaj.
W 2010 roku powołano go w skład Rady Gospodarczej przy premierze Donaldzie Tusku.
