Kobiety prowadzą tramwaje w Gdańsku już od 100 lat

Pierwsze kobiety motornicze pojawiły się w Gdańsku dokładnie 4 marca1916 roku. Było to związane z poborem do wojska, w efekcie czego kobiety musiały zacząć wykonywać zawody uważane wówczas za typowo męskie. Jak czytamy w książce Sebastiana Zomkowskiego „Tramwajem przez Gdańsk” –  sto lat temu po raz pierwszy służbę na stanowisku motorniczego rozpoczęły 34 kobiety.

Po raz kolejny wzrost liczby zatrudnianych kobiet obserwujemy podczas II wojny światowej. Do służby wojskowej sukcesywnie wcielano konduktorów, motorniczych i pracowników zaplecza technicznego, a luki kadrowe ponownie wypełniano poprzez zatrudnianie kobiet. Kiedy w roku 1939 zatrudniano zaledwie 11 kobiet, to rok później było ich już 305. Natomiast na płeć piękną za kierownicą miejskich autobusów musieliśmy poczekać aż do lat 90. XX wieku. W tej chwili gdański ZKM zatrudnia 9 pań na stanowiskach kierowców autobusów.

Kobieta prowadząca tramwaj to coraz częstszy widok – co czwarty motorniczy w Gdańsku jest kobietą. Panie chętnie  zajmują się zawodowo prowadzeniem tramwajów. Obecnie gdański Zakład Komunikacji Miejskiej zatrudnia 71 pań motorniczych. Statystyczna motornicza w Gdańsku ma na imię Ewa (6 pań), Anna albo Sylwia (po 4 panie), ma 41 lat i średnio pracuje jako motornicza od 9 lat. Najkrótszy staż ma motornicza zatrudniona 2 miesiące temu. Te z najdłuższym stażem pracują w ZKM już ponad 30 lat.

Na linii nr 6 pytaliśmy pasażerów, jak oceniają kobiety „za kierownicą” tramwaju. Marta, która codziennie dojeżdża do pracy do Wrzeszcza, mówi, że nie widzi różnicy w samym prowadzeniu tramwaju, kiedy za sterami siedzi kobieta, ale zwraca uwagę na to, że panie motornicze częściej czekają na dobiegających pasażerów. Natomiast Michał, student gdańskiej politechniki, dorzuca do tego uprzejmość i opanowanie. Jego zdaniem, kobiety jeżdżą rozważniej i częściej się uśmiechają.

Przedwojenni motorniczowie fot. Jochem Lentze ze zbiorów Sebastiana Zomkowskiego