Spółki PKP Intercity oraz Stadler i Newag zaprezentowały EZT serii FLIRT3, który od kwietnia jest testowany przez producenta w Żmigrodzie. Mieliśmy okazję przejechać się nowym nabytkiem przewoźnika. Nowy skład imponuje, ale w beczce miodu nie zabrakło łyżki dziegciu...
![FLIRT3 dla PKP Intercity – nasze pierwsze wrażenia [zdjęcia]](/img/Flirt_wnetrze_AB.jpg)
Seria EZT-ów Stadlera jest dostosowywana do potrzeb każdego przewoźnika. Na potrzeby PKP IC pojazd zaprojektowano w wersji dalekobieżnej, czyli bardziej komfortowej niż typowy EZT dla przewoźników regionalnych (FLIRT-y jeżdżą m.in. w barwach Kolei Mazowieckich i ŁKA). Pojazd dla PKP IC jest jednopoziomowy, jego podłoga znajduje się wysoko, bo 1180 mm nad główką szyny, co jest typowe dla serii FLIRT3 (poprzednie wersje miały niższe podłogi).
Cicho i komfortowo, ale...
Z zewnątrz FLIRT wygląda okazale i nowocześnie. Patrząc na specyfikację techniczną, to jeden z najlepszych EZT w naszym kraju (160 km/h, ETCS). EZT Stadlera jest niezwykle cichy: zarówno, jeśli chodzi o hałas odbierany przez osoby z zewnątrz (np. stojące na peronie, kiedy hamuje pociąg), jak i wewnątrz składu. Pojazdu praktycznie nie słychać podczas rozruchu i hamowania. Wewnątrz wagonu można prowadzić rozmowy bez podnoszenia głosu.
Naszą uwagę wzbudziły uchylne stoliki na oparciach foteli. Są niewielkie, ale na potrzeby umieszczenia np. laptopa zamontowano w nich „przedłużkę”. To dziwne rozwiązanie (widoczne na jednym ze zdjęć w galerii) – jesteśmy ciekawi, czy przypadnie do gustu pasażerom. Nad stolikami zamontowano zaś haczyk – przycisk, na którym można zawiesić kurtkę lub torebkę.
Przy wejściach do wagonów stoją metalowe szafki na duże bagaże. Mniejszy bagaż można umieścić na półce nad rzędem foteli przy oknach pociągu. Wysokie osoby powinny uważać, aby wstając z fotela nie uderzyć się o półkę.
Standardem dziś są gniazdka elektryczne, których nie zabrakło też przy fotelach w pojeździe Stadlera.
Konsorcjum Stadler – Newag zainstalowało w ezecie dla PKP Intercity system informacji pasażerskiej z wieloma ekranami. Wyświetlany na nich obraz będzie dobrze widoczny z każdego miejsca w wagonie. Za system ten odpowiada Newag, który wbrew wcześniejszym zapowiedziom nie montuje wagonów FLIRT-a w Nowym Sączu. Specjaliści z Newagu pracują wyłącznie przy EZT-ach w Siedlcach.
W pierwszym EZT wyprodukowanym dla PKP IC nie ma jeszcze pełnego wyposażenia – na razie producent szykuje ostateczną wersję produkcyjną, która przejdzie testy homologacyjne. Z tego względu nie ma jeszcze gotowego m.in. wagonu barowego. Ze specyfikacji pojazdu wynika, że będzie w wagonie barowym zaledwie 8 miejsc siedzących (oraz 44 stojące).
Różnice klasowe i mankamenty
Wagony 2. i 1. klasy różnią się w sposób znaczny, przede wszystkim przestrzenią – w 1. klasie odległości między fotelami są duże, nawet bardzo duże, a między dwoma fotelami w jednym rzędzie umieszczono dwa podłokietniki (w 2. klasie jest jedno - podobnie jak w Pendolino). W wagonach 2. klasy jest mniej miejsca, przez co przemieszczanie się po pociągu z bagażami (albo z wózkiem pracowników Warsu) może przysparzać nieco trudności. Ale to się okaże w praktyce.
Co może wydawać się mankamentem tego ezeta? Po pierwsze: toalety – będzie ich tylko sześć w całym 8-członowym składzie. Jedna toaleta będzie przypadała na 60 pasażerów. Dodać należy, że toalety są dość wąskie, przypominają taolety w samolotach (albo w Pendolino).
Drugi mankament to fotele. Wyglądają solidnie i mają wysokie zagłówki. Ale wydają się dość twarde i wąskie. W klasie 1. fotele są bardziej miękkie (szkoda, że nie są całe skórzane, jak w I klasie FLIRT-ów czeskiego przewoźnika Leo Express), ale mają tę samą szerokość, co fotele w klasie 2. Cechy te (niewielka szerokość i duża twardość) są nietypowe dla wagonów w pociągach, które pokonują duże dystanse.
Wkrótce zamieścimy większą relację z testów Stadlera na torze doświadczalnym w Żmigrodzie.
Zobacz zdjęcia pojazdu FLIRT3 w barwach PKP Intercity:
