Projekt Modernizacji Układów Zasilania – (MUZa) – to największe jak do tej pory przedsięwzięcie realizowane przez PKP Energetykę, polegające na wzmocnieniu układu zasilania sieci trakcyjnej.
PKP Energetyka posiada wieloletnie doświadczenie w realizacji złożonych przedsięwzięć inwestycyjnych realizowanych w różnych lokalizacjach geograficznych. W związku z realizacją projektu MUZa, spółka powołała zespół specjalistów, dedykowany wyłącznie do realizacji tego przedsięwzięcia.
Realizacja projektu rozpoczęła się w 2012 r. od modernizacji obiektów zlokalizowanych niedaleko Wrocławia na linii E59 (obiekty Wrocław Popowice, Garbce, Oborniki). W ramach modernizacji układów zasilania PKP Energetyka zmodernizuje 69 istniejących obiektów (podstacji trakcyjnych lub kabin sekcyjnych) oraz wybuduje aż 31 nowych. Harmonogram prac modernizacyjnych układów zasilania został przygotowany w ten sposób, że do końca 2014 r. mają zostać zakończone prace na istniejących obiektach. Układ zasilania po modernizacji będzie spełniał wszystkie wymagania ochrony środowiska, jak również techniczne standardy europejskie określone w Technicznych Specyfikacjach Interoperacyjności (TSI).
Nakłady inwestycyjne związane z przedsięwzięciem wyniosą ponad 1 mld złotych.
Prace realizowane w ramach projektu MUZa prowadzone są na następujących trasach:
- linia nr 9 (korytarz E65) Warszawa – Gdynia,
- linia nr 1 Warszawa – Skierniewice,
- linia E30 na odcinku Katowice – Kraków – Rzeszów,
- linia nr 4 (korytarz E65) Centralna Magistrala Kolejowa Warszawa – Kraków/Katowice
- linia 271 (korytarz E59) na odcinku Wrocław – granica województwa dolnośląskiego i odcinek Poznań – Czempiń,
- linia nr 8 Warszawa – Radom,
- linia nr 64 Kozłów – Koniecpol.
W związku z zaplanowaną w latach 2013 – 2015 modernizacją głównych linii kolejowych, jednym z priorytetowych zadań jest budowa i modernizacja nowych elementów układów zasilania sieci trakcyjnej, czyli podstacji trakcyjnych (PT) i kabin sekcyjnych (KS).
Modernizacja układu zasilania dotyczy przede wszystkim:
- budowy lub wymiany: linii zasilających WN (wysokiego napięcia) i SN (średniego napięcia), rozdzielni WN i SN prądu przemiennego (AC), rozdzielni 3 kV prądu stałego (DC), zespołów prostownikowych, urządzeń automatyki, sterowania i zabezpieczeń,
- włączenia podstacji trakcyjnych i kabin sekcyjnych do systemu zdalnego sterowania,
- rozbudowy układów pomiarowo – rozliczeniowych o systemy przesyłania danych (stosowanie zasady TPA),
- modernizacji i zmian sposobu prowadzenia linii potrzeb nietrakcyjnych SN – przenoszenie z konstrukcji sieci trakcyjnej na konstrukcje indywidualne,
- Potrzeba modernizacji układów zasilania sieci trakcyjnej wynika z:
- przystosowanie linii do zwiększonej prędkości (160÷220 km/h),
- konieczność zwiększenia przepustowości linii (wzmożony ruch pociągów),
- wprowadzenie lokomotyw o większych mocach (rzędu 6 MW),
- zmniejszenie awaryjności sieci i urządzeń dystrybucyjnych,
- poprawa parametrów jakościowych energii elektrycznej.
Aby spełnić powyższe wymagania należy tak zmodernizować układ zasilania, aby możliwe było uzyskanie następujących parametrów:
- wartość maksymalnego prądu pobieranego przez jednostkę trakcyjną: 2500 A - dla linii konwencjonalnych oraz linii klasycznych oraz 3200 A - dla modernizowanych linii dużych prędkości.
- wartość średniego napięcia użytecznego na pantografie pociągu: 2700 VDC - dla linii konwencjonalnych oraz linii klasycznych oraz 2800 VDC - dla modernizowanych linii dużych prędkości.
